Prinses Juliana bezoekt Suriname – 1943

Tijdens de oorlogsjaren  woonde  prinses Juliana met haar kleine kinderen in Ottawa, Canada. Koningin Wilhelmina en prins Bernard  verbleven in Londen. Nederland en Ned.Indie waren bezet, maar op de Antillen en in Suriname wapperde de driekleur nog.  Prins Bernard bezocht deze gebieden in 1942, en besloten werd dat Juliana het volgende jaar dit voorbeeld zou volgen.

De Nederlandse gebieden waren  ingeschakeld in de oorlogvoering. Daarbij was met name van belang kustbewaking,  anti-duikbootoorlog en  produktie en verwerking van strategische goederen zoals bauxiet en aardolie. Een en ander ging onder Amerikaanse leiding en met Amerikaanse financiering, dus wat Nederlands vlagvertoon als tegenwicht kon geen kwaad.  Het bezoek van een koninklijke hoogheid zou zeker succesvol zijn want dat had men daar nog nooit gezien.

Koninklijk familie in Canada. Vlnr. prinses Irene, prinses Juliana, prinses Margriet, prinses Beatrix en prins Bernhard

Vanzelfsprekend waren toenmalige verkeersvliegtuigen in vergelijk met nu klein, traag en lawaaiig. Er werd laag gevlogen want drukcabines waren onbekend, evenals airconditioning. Vliegbereik was klein, dus vele tussenlandingen op gloeiend hete vliegvelden. Als ik het reisprogramma van de 34-jarige Juliana doorlees denk ik bij mezelf: zij liever dan ik. Bij elke landing begroeting door autoriteiten, vlaggetjeszwaaiend publiek, militaire band, zingende schoolklasjes, speeches, altijd glimlachen en wuiven, soms een antwoordspeech in Hollands of Engels, dat alles in statiecostuum en bij 30 C: ga er maar tegenaan staan. Alle respect.

Juliana naar Suriname in 1943

Foto is genomen vanuit de KLM DC-3 en laat de escorterende Amerikaanse gevechtsvliegtuigen zien.

Het officiële bezoek van HM Prinses Juliana aan Suriname vond najaar 1943 plaats. Tot Miami werd gevlogen met een Amerikaans lijnvliegtuig. Op 1 november werd de reis voortgezet met de daartoe gecharterde 2-motorige Lockheed Super Electra  L-14 Meeuw van de KLM, in stijl geëscorteerd door twee bommenwerpers:  een van de US Army Air Force en een van de Ned.Indische luchtmacht (sic). De Lockheed Electra 14, sinds 1937 in de lucht, had een plafond van 6500 m, kruissnelheid 360 km/u, en plaats voor 12 passagiers.

Na een kort bezoek aan Port au Prince op Haïti werd doorgevlogen naar San Juan op het Amerikaanse eiland Puerto Rico, waar de nacht werd doorgebracht. De volgende dag werd Paramaribo bereikt na een vlucht met tussenlandingen in St.John (Antigua) en Port of Spain (Trinidad), beide Engelse koloniën.

Het enthousiasme van de bevolking van Paramaribo kende geen grenzen want volgens volksoverlevering was  Juliana de kleindochter van de Nederlandse koning Willem III welke in de 19e eeuw de slaven had bevrijd. Overigens waren de straten van Paramaribo voorafgaand aan  dit bezoek gezuiverd van bedelaars en ongunstig volk, want je weet maar nooit. In Suriname bezocht prinses Juliana de kantine van de Schutterij waar zij kennismaakte met het Vrouwelijke Vrijwilligers Hulpkorps. In het district Commewijne werd zij ontvangen door enthousiaste delegaties van bosnegers. Na een week (van 2 tot 9 november) van plichtplegingen en een allerhartelijkste ontvangst  vlogen prinses en gevolg met de Meeuw terug naar Miami, net als bij de heenvlucht geëscorteerd door twee bommenwerpers.

Foto’s van het bezoek van Prinses Juliana aan Suriname 1943

Filmnieuws

Verslag van het bezoek van Prinses Juliana aan Suriname midden in de Tweede Wereldoorlog in 1943. Per KLM-toestel komt Juliana in Suriname aan. Beelden in het vliegtuig en van de escorterende Amerikaanse toestellen. De kuststrook komt in beeld. Na de landing verwelkomt gouverneur Kielstra de Prinses, en wordt de erewacht geinspecteerd. Na een rijtoer naar Paramaribo neemt Juliana aldaar een parade af. Per motorboot gaat men verder het binnenland in tot het dorp Groningen. Hindoe’s en bosnegers voeren hier folkloristische dansen en muziek op. Later worden de fabrieken van Alcoa nog bezocht. Vanuit de haven van Paramaribo verlaat Juliana per schip Suriname.

Nog een film van Prinses Juliana. Alleen geen geluid.